بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو بوستون 12 ( Adidas Adizero Boston 12 )

برای اولین دو با این کفش، یک مسیر راحت 41 کیلومتری مبتکرانه را انتخاب کردم. کفش در ابتدا، کمی خشک و زمخت بود اما بعد از 20 کیلومتر، جا باز کرد و احساس بهتری داشت. بیشترین تغییراتی که احساس می‌شد در سختی جلو پاشنه و نرم شدن کلی کفش بود که در حرکت حس می‌شد. قسمت انگشتان، خیلی انعطاف‌پذیر بود پس پیچ خوردن پا کمتر می‌شد.

زیره میانی کمی نرم‌تر از زیره ی کفش بوستون ۱۰ بود و برای کل مسافتی که طی کردم، ضربه گیری خوبی داشت. در طول دویدن اول با این کفش، مناسب دو سرعتی به نظر نمی‌رسید. بیشتر به نظر می‌رسید این کفش مناسب تمرین‌ های روزانه با تحرک آرام است. همچنین ، حس نمی‌کردم به اندازه ی کفش بوستن ۱۰ به انرژی کمتری نیاز داشته باشد، چون جلو پاشنه به همان اندازه محکم نبود. قسمت سینه ی پا هم تنگ بود و کمی احساس ناراحتی می‌کردم، به کف پا فشار می‌آورد، اما هیچ‌گونه تاولی ایجاد نمی‌کرد. تا به حال هیچ‌وقت با بوستون 10 چنین تجربه‌ ای نداشته‌ ام.

رویه‌ی کفش آدیداس آدیزیرو بوستون 12

سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از مدل سری قبلی است، اما آن قدرها هم راحت نیست. آزاردهنده‌ترین قسمت، زبانه ی نازک و بدون اتصالش است که در طول دویدن به سمت پایین سر می‌خورد و در قسمت انتهای بند کفش جمع می‌شود. نحوه‌ی بستن بند کفش، عملکرد خوبی ندارد و مجبور شدم در طول دویدن‌ های طولانی مدت، چندین بار طریقه بستن بند کفش را عوض کنم چون باعث ایجاد فشار روی پایم می‌شود.

بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو بوستون 12

متوجه شدم که قسمت پاشنه‌ی پا کمی شل است. مشکل این است که نمی‌توانم بند کفش را خیلی محکم ببندم چون در این صورت فشار بند را حس می‌کنم. آخر از نحوه بستن بند کفشی به اسم “گره دونده‌ها” استفاده کردم اما باز هم احساس می‌کردم قسمت پاشنه‌ی پا شل است و باعث بد شکل ایستادن رویه‌ی کفش می‌شود.

قسمت جلوی پا و سر انگشتان کفش خوب است اما قسمت سینه‌ی پا تنگ و باریک است که باعث فشار بر روی قوس کف پا می‌شود. این ممکن است برای دوندگانی که پا های بزرگ یا پا های صاف دارند مشکل آفرین باشد. اندازه کفش استاندارد و سایز واقعی است و برای من با جوراب‌ های متوسط یا ضخیم بهترین عملکرد را ارائه می‌دهد.

قسمت زیره کفش آدیداس آدیزیرو بوستون 12

بازخورد مدل‌ های بوستون 10 و 11 این بود که این کفش‌ها خیلی محکم و سنگین هستند، بنابراین آدیداس این مشکل را با اضافه کردن مقدار بیشتری از فوم جدید و سبک‌تری به نام “لایت استرایک پرو” به زیره‌ی میانی کفش حل کرد و میزان فوم قبلی یعنی “لایت استرایک” را کم کرد. آدیداس از فوم لایت استرایک 2 به عنوان لایه‌ی داخلی و محکم زیره‌ی کفش استفاده کردند که دوام و ماندگاری بیشتری دارد.

من تفاوت زیادی بین فوم لایت استرایک 2 و نسخه اصلی آن حس نمی‌کنم زیرا هر دو از شرکت ایو، EVA  هستند و زیره جدید هنوز هم مثل فوم زیره‌ی چهار سال پیش به نظر می‌رسد. زیره‌ی میانی کفش جدید آدیزیرو بوستون 12 باعث نمی‌شود انرژی کمتری مصرف کنید، اما به نسبت بوستون 10 فشار را راحت‌تر تحمل می‌کند و پس از دویدن زیاد، احساس بسیار عالی در پایم داشتم و پایم خسته نشد. قطعاً ضربه‌گیری کافی برای یک ماراتن کامل را دارد.

کفی‌ های فایبرگلس در زیره‌ی میانی بهتر شده است و از کفش بوستون ۱۰ بسیار انعطاف پذیرتر است. به همین دلیل،در نسخه‌ی سری 12 جلوی پا انعطاف‌پذیرتر شده و حرکت پا در آن کمتر است.این حرکت از دید من اشتباه بوده است. مدل سری ۱۰ با استحکام جلوی پا، حس و حالی مانند آدیوس پرو ۳ داشت که در مسافت‌ های طولانی، بسیار کارآمد بود و بهترین عملکرد را داشت.

بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو بوستون 12

در زیر پاشنه، در دو مدل قبلی، صفحه‌ ای بود که حالا وجود ندارد. به همین دلیل، حس راحت تر و یکدست تری داریم. زیر پاشنه، شکل مارپیچ مانندی قرار دارد که متصل به چند کفی‌ است. من معتقدم که کفش بوستون ۱۲، برای دویدن راحت‌-و نه استقامتی- بهترین گزینه است. این کفش خیلی سبک نیست و برای فعالیت زیاد ساخته نشده، برای همین من را زیاد تشویق نمی‌کند تا سرعتم را بالا ببرم. وزن و عملکرد آن به نظرم کمی از مد افتاده و قدیمی است و بیشتر به عنوان یک کفش ورزشی روزانه تلقی می‌شود تا کفشی برای تمرین های بدنی شدید.

بهترین ویژگی آدیزیرو بوستون ۱۲، زیره‌ی مقاوم آن است که از پلاستیک ضخیم و ضربه گیر استفاده می‌کند که به مدت بسیار طولانی با دوام باقی می‌ماند. پس از مدت تست کفش، کفش من ساییدگی خیلی کمی پیدا کرده بود که زیاد مشخص نبود. همچنین متوجه شدم زیره میانی به کار رفته از جنس لایت استرایک، مقاوم و با دوام است و زود فرسوده نمی‌شود.

نتیجه نهایی مدل آدیداس آدیزیرو بوستون 12

تغییرات اعمال شده در این مدل، باعث شده تا بیشتر به کفش تمرین روزانه تبدیل شود تا کفش مخصوص دو، در حالی که آدیداس برای تمرین روزانه، کفش‌ های سولار بوست؛ سولار گلاید و سوپرنوا را هم قبلا تولید کرده است و نیازی به کفش جدیدی برای این کار نبود.

اگر بوستون با طراحی نرم‌تر، کفی قوی‌تر و سینه‌ی پای بزرگتر بروز شود قطعا من را خوشحال می‌کند. و اغلب دوندگان هم از آن راضی خواهند بود به این دلیل که سبک‌تر و نرم‌تر است ؛ اما به نظر من، اصلا شبیه آدیوس پرو ۳ نیست که محکم و پرانرژی است و احساس پیشرو بودن در زمینه خودش را دارد.