اگر اهل ورزش باشید حتما نام برند آدیداس به گوشتان خورده است. این برند با درآمد بیش از ۲۳ میلیارد یورو و ۶۰ هزار نیروی کار، یکی از موفق‌ترین تولیدکننده‌ها‌ی کفش‌های ورزشی در سراسر جهان است. بسیاری از ورزشکاران مطرح دنیا از محصولات آدیداس استفاده می‌کنند. اگر تمایل دارید بدانید که این برند چگونه فعالیت خود را آغاز کرد و به اینجا رسید؛ ما را همراهی کنید. ایده‌ی اولیه‌ی آدیداس از کجا آمد؟ آدولف داسلر در سال ۱۹۰۰ در آلمان متولد شد. پدرش خیاط بود و مادرش یک رختشویی خانوادگی را اداره می‌کرد. زمانی که آدولف دبیرستان را به اتمام رساند، به خواست پدرش شاگرد نانوا شد اما از آن‌جایی که این کار برای او جذابیت چندانی نداشت، تصمیم گرفت کفاشی را بیاموزد. آدولف به ورزش بسیار علاقه داشت و به همراه دوستش فریتز زهلین –که بعدها در موفقیت او نقش داشت- در چندین رشته‌ی ورزشی متفاوت مانند دو و میدانی، اسکی، اسکی پرش، فوتبال، هاکی و بوکس فعالیت کرد. تجربه‌ی چند نوع ورزش مختلف باعث شد آدولف به این نکته پی ببرد که همه‌ی ورزشکاران از یک نوع کفش استفاده می‌کنند. او با خود اندیشید که اگر کفش‌ها با توجه به نوع ورزش به طور اختصاصی تولید شوند برای ورزشکاران سودمندتر خواهند بود. این ایده در آن زمان عملی نشد، زیرا آدولف در اواخر جنگ جهانی اول به ارتش آلمان پیوست. تأسیس کارخانه‌ی کفش ورزشی برادران داسلر هنگامی که جنگ به پایان رسید و او به زادگاهش برگشت، آلمان دچار رکود اقتصادی شده بود. آدولف تصمیم گرفت اتاقک قدیمی رختشویی مادرش را که در پشت خانه قرار داشت تبدیل به کارگاه کفاشی کند و با تعمیر کفش‌های مردم محلی به کسب درآمد بپردازد. این کار باعث شد او بتواند اولین کفش مخصوص ورزش را تولید کند که یک کفش میخ‌دار مناسب برای ورزشکاران دو و میدانی بود. میخ‌های فلزی که در کفش‌ها به کار می‌رفت توسط دوست آدولف، فریتز زهلین که آهنگر بود تولید می‌شد. نخستین کفش ورزشی آدیداس آدولف در تولید کفش بسیار خلاقانه عمل می‌کرد. مدتی بعد برادر بزرگ‌ترش به نام رودولف تصمیم گرفت با او شراکت کند و سرانجام با کمک یکدیگر در اولین روز ژوئیه ۱۹۲۴ «کارخانه‌ی کفش ورزشی برادران داسلر» را تأسیس کردند. آدولف تولید محصولات را بر عهده داشت و رودولف مسئول بازاریابی بود. آنها در سال ۱۹۲۵ سه کارمند استخدام کردند و علاوه بر کفش‌های مخصوص ورزش دو و میدانی، به تولید کفش‌های چرمی میخ‌دار فوتبال هم پرداختند. با بهبود وضعیت اقتصادی آلمان، دو برادر تصمیم گرفتند کسب‌و‌کار خود را توسعه دهند. آنها به ساختمان بزرگ‌تری نقل مکان کردند و با خرید ماشین‌آلات جدید تجارت کوچک خود را گسترش دادند. المپیک فرصت مناسبی برای پیشرفت در اواخر دهه‌ی ۲۰ و اوایل دهه‌ی ۳۰ میلادی مهم‌ترین رویدادهای ورزشی دنیا، جام جهانی فوتبال و مسابقات المپیک بود. برادران داسلر تصمیم گرفتند که ورزشکاران را به استفاده از کفش‌های تولیدی خودشان تشویق کنند؛ زیرا پیروزی آنها می‌توانست مهر تاییدی بر کیفیت کفش‌ها باشد. اولین موفقیت برادران داسلر زمانی رقم خورد که لینا رادکه دونده‌ی آلمانی در مسابقات دو و میدانی المپیک ۱۹۲۸ یک جفت کفش میخ‌دار تولیدی آنها را به پا کرد و نفر اول مسابقات شد. پیروزی لینا سبب شد آدولف از طریق مربی تیم، جوزف وایتزر، با تیم ملی دو و میدانی آلمان ارتباط برقرار کند. همکاری آنها نه تنها باعث شد آدولف بازخوردهای زیادی از ورزشکاران در مورد کفش‌ها بگیرد؛ بلکه بسیاری از ورزشکاران المپیکی را به استفاده از کفش‌های تولیدی برادران داسلر تشویق کرد. آنها توانستند در المپیک ۱۹۳۲ با ورزشکاران آلمانی به موفقیت برسند و تصمیم گرفتند در المپیک ۱۹۳۶ این ایده را توسط مخاطبان بین‌المللی گسترش دهند. جسی اونز دونده‌ی آمریکایی یکی دیگر از ورزشکارانی بود که از کفش تولیدی داسلرها استفاده کرد و در المپیک ۱۹۳۶ چهار مدال طلا به دست آورد. بعد از این موفقیت، جسی اونز ارتباطش را با آدولف داسلر حفظ کرد و بعدها سفیر شرکت آدیداس شد. برادران داسلر و جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۳ حزب نازی در آلمان قدرت گرفت و برادران داسلر به این حزب پیوستند. آنها می‌دانستند برای حفظ کسب‌و‌کار خود باید به این حزب نزدیک شوند. ابتدای امر آنها اجازه داشتند که به طور محدود کفش‌های ورزشی تولید کنند؛ اما برای یافتن مواد اولیه‌ی مرغوب دچار مشکل بودند. در سال ۱۹۴۰ مشکلات آنها افزایش یافت؛ زیرا آدولف برای آموزش دیدن به عنوان اپراتور رادیویی به ارتش آلمان فراخوانده شد. سرانجام در سال ۱۹۴۱ زمانی که مشخص شد مهارت‌های او برای اداره‌ی کارخانه‌ی داسلر ضروری است، از خدمت مرخص شد. از سویی دیگر برادران داسلر با یکدیگر اختلاف نظر پیدا کرده بودند و هر کدام برای حفظ کارخانه‌ی خود در طول جنگ نظرات متفاوتی داشتند، تا این که این بار در سال ۱۹۴۳ رودولف توسط ارتش فراخوانده شد و آدولف برای اداره‌ی کارخانه تنها ماند. در اواخر آن سال، آدولف داسلر از سوی دولت مجبور شد به جای کفش قطعات لازم برای ساخت سلاح را تولید کند و این رویه تا پایان جنگ یعنی سال ۱۹۴۵ ادامه پیدا کرد. پس از اتمام جنگ در فرآیند پاکسازی حزب نازی از آلمان آدولف داسلر از مالکیت کسب‌و‌کارش منع شد؛ زیرا به عنوان یکی از اعضای حزب نازی شناخته می‌شد. بسیاری از شهروندان و کارمندانش از او دفاع کردند و شهادت دادند که او هرگز از حامیان فعال حزب نبوده است. به این ترتیب منع فعالیت او به مدت زمان کوتاه‌تری کاهش پیدا کرد و او توانست در سال ۱۹۴۷ دوباره مشغول به کار شود. جدایی برادران داسلر و تأسیس آدیداس برادران داسلر به دلیل شدت یافتن اختلافاتشان در سال ۱۹۴۸ به شراکت خود پایان دادند. رودولف شرکت تازه‌ای در زمینه‌ی تولید کفش‌های ورزشی تأسیس کرد و آن را «رودا» نام‌گذاری کرد که برگرفته از ابتدای نام و نام خانوادگی‌اش بود؛ اما پس از مدتی نام شرکتش را به «پوما» تغییر داد. آدولف هم برای نام‌گذاری شرکت جدیدش ابتدا عنوان Addas را که بخش‌هایی از نام و نام خانوادگی‌اش بودند انتخاب کرد اما این نام پذیرفته نشد؛ زیرا شباهت بسیاری با نام یک شرکت تولیدکننده‌ی کفش کودکان داشت. از آن‌جایی که اطرافیان آدولف او را «آدی» صدا می‌زدند، او با اضافه کردن حرف i به عنوان انتخابی‌اش مشکل را حل کرد و برند Adidas شکل گرفت و در ۱۸ آگوست ۱۹۴۹ به ثبت رسید. آدولف می‌خواست اطمینان حاصل کند که محصولاتش ظاهری متمایز دارند و مردم می‌توانند به راحتی آنها را در پای ورزشکاران تشخیص دهند؛ بنابراین بندهای تزئینی کنار کفش‌های تولیدی‌اش را کم و زیاد و به آنها رنگ اضافه کرد. او چنیدین حالت مختلف را بررسی کرد و در نهایت مدل سه بند را انتخاب کرد. امروزه همه‌ی افراد در سراسر دنیا آدیداس را با سه خط معروفش می‌شناسند. آدولف داسلر بعد از تأسیس برند خود، همچنان به دقت حرکات ورزشکاران را زیر نظر می‌گرفت تا بتواند طبق نیازهای آنان کفش‌های سبک و راحت‌تر تولید کند. توجه به جزئیات و در نظر گرفتن نیازهای ورزشکاران رشته‌ها‌ی مختلف، هدفی بود که بعد از مرگ او تا امروز در برند آدیداس ادامه دارد. مفهوم لوگو آدیداس از آن‌جایی که آدیداس در بدو تأسیس فقط کفش‌های ورزشی تولید می‌کرد، در لوگوی اولیه یک کفش میخ‌دار دو و میدانی با همان سه خط معروف دیده می‌شد که بین حروف d عبارت Adidas قرار داشت. لوگو برند آدیداس از شروع تا به الان در سال ۱۹۵۰ این لوگو تغییر پیدا کرد و به صورت کادری مستطیل شکل مشکی رنگ درآمد که عنوان آدیداس با رنگ سفید درون آن حک شده بود. در سال ۱۹۶۷ لوگوی قبلی دچار تغییراتی جزئی در نوع نوشتار و رنگ شد. چهار سال بعد این شرکت علاوه بر کفش شروع به تولید پوشاک ورزشی کرد و لوگوی جدیدی طراحی شد. در این لوگو علامت سه برگ دیده می‌شد که از میان آن سه خط موازی عبور کرده بود. در آن زمان محصولات این برند در سه قاره‌ی آسیا، اروپا و آمریکای شمالی به فروش می‌رسید. این سه قاره به صورت سه برگ در لوگو به نمایش درآمدند که حاکی از رشد این برند بود. در سال ۱۹۹۱ باز هم لوگو دستخوش تغییر شد. سه خط موازی این بار به شکل کوه ظاهر شدند که می‌توانست نمادی از غلبه بر مشکلات و چالش‌ها و دستیابی به اهداف باشد. این لوگو یکی از شناخته‌شده‌ترین لوگوهای برند آدیداس است. تغییر بعدی که در لوگو ایجاد شد در سال ۲۰۰۲ اتفاق افتاد. این بار سه خط سفید درون یک دایره‌ی مشکی قرار گرفتند. در آخرین تغییر در سال ۲۰۰۵ سه خط افقی مشکی در سمت چپ نام آدیداس دیده می‌شود که به دلیل سبک مینیمالیستی آن به راحتی قابل شناسایی است. همکاری با ورزشکاران مشهور یکی از مهم‌ترین استراتژی‌های آدیداس برای ارتقاء و توسعه، همکاری با ورزشکاران معروف است. ورزشکاران مشهور بسیاری به عنوان سفیر این برند فعالیت کرده و باعث شناخته‌تر شدن این برند شده‌اند که از میان آنها می‌توان به فوتبالیست‌هایی همچون محمد صلاح، زین‌الدین زیدان، دیوید بکهام و لیونل مسی اشاره کرد. همکاری آدیداس و دیوید بکهام مسی به دلیل موفقیت و محبوبیتش توانست یکی از پرسودترین قراردادهای اسپانسری را در دنیای ورزش امضا کند. او از سال ۲۰۰۶ با این برند همکاری می‌کند و در سال ۲۰۱۷ یک قرارداد مادام‌العمر با این شرکت منعقد کرد که به موجب آن سالانه حدود ۲۷ میلیون دلار از این شرکت دریافت می‌کند. از بین بسکتبالیست‌هایی که با آدیداس همکاری می‌کنند می‌توان دامین لیلارد، داناوان میچل، دریک رُز و جیمز هاردن را نام برد. از قدیمی‌ترین مدلهای این برند تا جدیدترین آنها اولین مدل کفشی که آدولف داسلر بعد از بنیان‌گذاری برند آدیداس تولید کرد سامبا ( Samba ) نام داشت. این کفش برای فوتبالیست‌هایی که در شرایط یخبندان بازی می‌کردند طراحی شده بود. در دهه‌ی شصت میلادی مدل استن اسمیت ( Stan Smith ) به عنوان اولین کفش مخصوص تنیس وارد بازار شد. در سال ۱۹۶۸ یکی از مدلهای خاص این برند به نام گزل ( Gazelle ) به عرصه‌ی تولید رسید. این کفش برخلاف سایر کفش‌های تولیدشده‌ی این شرکت که از چرم ساخته می‌‌شدند، برای اولین بار از پارچه‌ی جیر تولید شد. مدل سوپر استار Superstar در سال ۱۹۶۹ برای بسکتبالیست‌ها ساخته شد اما بعدها بسیاری از مردم به عنوان کفش روزمره از آن استفاده کردند. سال ۱۹۷۵ مدلی به نام Nizza تولید شد که یک کفش با قیمت مناسب بود و علاوه بر ورزش، قابلیت استفاده‌ی روزمره را هم داشت. مدل کامپوس ( Campus ) که در سال ۱۹۸۰ وارد بازار شد، کفشی مناسب بسکتبالیست‌ها بود اما توجه بسیاری از افراد را که دنبال طرحی کلاسیک بودند نیز جلب کرد. در سال ۱۹۸۴ همزمان با مسابقات المپیک لس‌آنجلس مدل LA Trainer رونمایی شد که با یک فناوری جدید مطابق نیازهای ورزشکاران بود. مدل کلیماکول ( Climacool ) که دارای سیستم تهویه‌ی ۳۶۰ درجه است، در سال 2002 تولید شد. سیستم تهویه‌ی این کفش، تعریق کف پای دونده‌ها را کاهش می‌دهد. در سال ۲۰۱۳ مدل جدیدی به نام انرزِ بوست ( Energy Boost ) روانه‌ی بازار شد. این کفش بسیار سبک، انرژی از دست رفته‌ی دونده را بازگشت می‌دهد. در سال 2015 مدل دیگری به نام یزی بوست 750 ( Yeezy Boost 750 ) تولید شد که نتیجه‌ی همکاری کانیه وست، رپر آمریکایی با آدیداس بود. در تولید اولیه ۹ هزار جفت از این کفش ساخته شد که فقط در نیویورک از طریق اپلیکیشن آدیداس قابل دسترسی بود و در عرض ده دقیقه به فروش رفت. مدل ZX 2K Boost بهترین مدل هیبریدی بود که در سال ۲۰۲۰ رونمایی شد و راحتی فوق‌العاده‌ای برای فرد به همراه داشت. مدلهای پرفروش کمپانی آدیداس پر فروش‌ترین مدلهای این برند عبارتند از: آدیداس سامبا مدل آدیداس سامبا: در حال حاضر این مدل به عنوان کفش مناسب تمرین داخل سالن شناخته می‌شود. آدیداس کامپوس مدل آدیداس کامپوس: این مدل برای افرادی که به طرح‌های کلاسیک علاقه دارند گزینه‌ی مناسبی است. آدیداس سوپر استار مدل آدیداس سوپر استار: اگر به بسکتبال بازی کردن علاقه دارید این کفش کاملا مناسب شماست. آدیداس نیزا مدل آدیداس نیزا: اگر به دنبال کفشی برای استفاده‌ی روزمره هستید این مدل می‌تواند به خوبی پاسخگوی نیاز شما باشد. آدیداس گزل مدل آدیداس گزل: این مدل می‌تواند بهترین کفش برای علاقه‌مندان به پارچه‌ی جیر باشد. جمع‌بندی برند ورزشی آدیداس یکی از موفق‌ترین برندهای ورزشی است. روزانه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از محصولات این برند استفاده می‌کنند و هر روز بر شمار آنها افزوده می‌شود. شرکت آدیداس سعی می‌کند با ارائه‌ی محصولات بهتر که مبتنی بر فناوری‌های جدیدتر هستند، گوی سبقت را از رقبای خود برباید. در این مقاله سعی کردیم شما را با مسیر پر فراز و نشیبی که این برند محبوب طی کرده است آشنا کنیم. اگر شما هم تجربه‌ی استفاده از محصولات این برند را دارید، می‌توانید در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
اسکچرز گو ران راید 11 یک کفش ورزشی روزانه مقرون به صرفه است که دوام کافی برای دوندگی‌های آسان و طولانی فراهم می‌کند. اگر به دنبال افزایش سرعت هستید، زیره میانی HYPERBURST ICE شیک بودن را ارائه می‌دهد، در حالی که صفحه کربنی داخل آن، واکنش‌پذیری را فراهم می‌کند. این کفش با قیمت تنها 200 دلار در مقایسه با سایر کفش‌های ورزشی روزانه موجود در بازار بسیار مقرون به صرفه است. وقتی برای اولین بار جعبه را باز کردم، متوجه شدم که کیفیت ساخت کفش مناسب است. وقتی آنها را پوشیدم و ایستادم، احساس فرو رفتن کردم. پشت پاهایم در کفش فرو می‌رفت. هنگام دویدن با کفش، قطعاً زیبایی زیره میانی HYPER BURST ICE را احساس می‌کردم. زیر پاهایم خیلی نرم و راحت بود. رویه کتونی اسکچرز گو ران راید 11 Go Run Ride 11 از رویه مش تک استفاده می‌کند که تناسب راحتی دارد. لایه بیرونی قسمت بالایی اطراف دارای مقداری تهویه برای تنفس است که به نظر من در طول تابستان بسیار مفید است. زبانه بسیار پهن و کاملاً پر شده است. پشت پاشنه را دیدم که کاملاً لایه دوزی شده اما کاملاً محکم نشده است. در زمان شروع تمام دویدن‌هایم، همیشه این احساس را دارم که پاشنه‌ام از کفش در می‌آید. اما هرگز این اتفاق نمی‌افتد و این احساس پس از آن برطرف می‌شود. به طور کلی، به نظر من رویه بالایی بسیار محکم است. یک بالشتک به نظرم کمی زیاد است اما برای دیگران ممکن است عالی باشد. پس از دویدن بیش از 80 مایل با آنها تاکنون هیچ ساییدگی یا پارگی وجود نداشته است. بررسی کتونی اسکچرز گو ران راید 11 کفی یکپارچه کتونی اسکچرز گو ران راید 11 زیره میانی Go Run Ride 11 از مواد به روز شده‌ای به نام HYPERBURST ICE استفاده می‌کند. این ماده بسیار نرمتر و لطیف‌تر از موادی است که در مدلهای قبلی HYPERBURST استفاده می‌شد. زیره میانی همچنین شامل یک روکش کربنی تزریقی است که در قسمت جلویی پا قرار می‌گیرد. این روکش برای ارائه واکنش پذیری هنگام افزایش سرعت استفاده می‌شود. زیره از لاستیک Goodyear استفاده می‌کند که دوام و کشش طولانی مدت را فراهم می‌نماید. از نظر دوام، لاستیک بسیار خوب عمل می‌کند. من واقعاً متوجه ساییدگی یا پارگی بعد از بیش از 80 مایل دویدن در آنها نشده‌ام. هندسه کفی یکپارچه برای کسانی که مشکل استحکام دارند به دلیل کفی ضخیم و گسترده زیر پا مفید است. بررسی کتونی اسکچرز گو ران راید 11 نتیجه گیری درباره اسکچرز گو ران راید 11 در پایان، Skechers Go Run Ride 11 یک شگفتی بود. من مدلهای قبلی سری Go Run Ride را در گذشته امتحان کرده‌ام و سواری آن کفش‌ها کاملا سفت و تا حدودی لذت‌بخش بود. کتونی اسکچرز گو ران راید 11 یک ارتقاء کامل است. صادقانه بگویم انتظار داشتم همان سواری را داشته باشد، اما اینطور نبود. با توجه به قیمت کفش و به‌عنوان یک کفش ورزشی روزانه که می‌توانید سرعت را افزایش دهید و همچنان احساس واکنشی داشته باشید، قطعا ارزش هزینه کردن را دارد. تنها پیشنهادی که من توصیه می‌کنم این است که مقداری از بالشتک رویه را کوتاه کنید تا وزن کفش کم شود.
برای اولین دو با این کفش، یک مسیر راحت 41 کیلومتری مبتکرانه را انتخاب کردم. کفش در ابتدا، کمی خشک و زمخت بود اما بعد از 20 کیلومتر، جا باز کرد و احساس بهتری داشت. بیشترین تغییراتی که احساس می‌شد در سختی جلو پاشنه و نرم شدن کلی کفش بود که در حرکت حس می‌شد. قسمت انگشتان، خیلی انعطاف‌پذیر بود پس پیچ خوردن پا کمتر می‌شد. زیره میانی کمی نرمتر از زیره ی کفش بوستون ۱۰ بود و برای کل مسافتی که طی کردم، ضربه گیری خوبی داشت. در طول دویدن اول با این کفش، مناسب دو سرعتی به نظر نمی‌رسید. بیشتر به نظر می‌رسید این کفش مناسب تمرین‌های روزانه با تحرک آرام است. همچنین ، حس نمی‌کردم به اندازه ی کفش بوستن ۱۰ به انرژی کمتری نیاز داشته باشد، چون جلو پاشنه به همان اندازه محکم نبود. قسمت سینه ی پا هم تنگ بود و کمی احساس ناراحتی می‌کردم، به کف پا فشار می‌آورد، اما هیچگونه تاولی ایجاد نمی‌کرد. تا به حال هیچ‌وقت با بوستون 10 چنین تجربه‌ای نداشته‌ام. رویه‌ی کفش آدیداس آدیزیرو بوستون 12 سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از مدل سری قبلی است، اما آن قدرها هم راحت نیست. آزاردهنده‌ترین قسمت، زبانه ی نازک و بدون اتصالش است که در طول دویدن به سمت پایین سر می‌خورد و در قسمت انتهای بند کفش جمع می‌شود. نحوه‌ی بستن بند کفش، عملکرد خوبی ندارد و مجبور شدم در طول دویدن‌های طولانی مدت، چندین بار طریقه بستن بند کفش را عوض کنم چون باعث ایجاد فشار روی پایم می‌شود. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو بوستون 12 متوجه شدم که قسمت پاشنه‌ی پا کمی شل است. مشکل این است که نمی‌توانم بند کفش را خیلی محکم ببندم چون در این صورت فشار بند را حس می‌کنم. آخر از نحوه بستن بند کفشی به اسم “گره دونده‌ها” استفاده کردم اما باز هم احساس می‌کردم قسمت پاشنه‌ی پا شل است و باعث بد شکل ایستادن رویه‌ی کفش می‌شود. قسمت جلوی پا و سر انگشتان کفش خوب است اما قسمت سینه‌ی پا تنگ و باریک است که باعث فشار بر روی قوس کف پا می‌شود. این ممکن است برای دوندگانی که پاهای بزرگ یا پاهای صاف دارند مشکل آفرین باشد. اندازه کفش استاندارد و سایز واقعی است و برای من با جوراب‌های متوسط یا ضخیم بهترین عملکرد را ارائه می‌دهد. قسمت زیره کفش آدیداس آدیزیرو بوستون 12 بازخورد مدلهای بوستون 10 و 11 این بود که این کفش‌ها خیلی محکم و سنگین هستند، بنابراین آدیداس این مشکل را با اضافه کردن مقدار بیشتری از فوم جدید و سبک‌تری به نام “لایت استرایک پرو” به زیره‌ی میانی کفش حل کرد و میزان فوم قبلی یعنی “لایت استرایک” را کم کرد. آدیداس از فوم لایت استرایک 2 به عنوان لایه‌ی داخلی و محکم زیره‌ی کفش استفاده کردند که دوام و ماندگاری بیشتری دارد. من تفاوت زیادی بین فوم لایت استرایک 2 و نسخه اصلی آن حس نمی‌کنم زیرا هر دو از شرکت ایو، EVA هستند و زیره جدید هنوز هم مثل فوم زیره‌ی چهار سال پیش به نظر می‌رسد. زیره‌ی میانی کفش جدید آدیزیرو بوستون 12 باعث نمی‌شود انرژی کمتری مصرف کنید، اما به نسبت بوستون 10 فشار را راحت‌تر تحمل می‌کند و پس از دویدن زیاد، احساس بسیار عالی در پایم داشتم و پایم خسته نشد. قطعاً ضربه‌گیری کافی برای یک ماراتن کامل را دارد. کفی‌های فایبرگلس در زیره‌ی میانی بهتر شده است و از کفش بوستون ۱۰ بسیار انعطاف پذیرتر است. به همین دلیل،در نسخه‌ی سری 12 جلوی پا انعطاف‌پذیرتر شده و حرکت پا در آن کمتر است.این حرکت از دید من اشتباه بوده است. مدل سری ۱۰ با استحکام جلوی پا، حس و حالی مانند آدیوس پرو ۳ داشت که در مسافت‌های طولانی، بسیار کارآمد بود و بهترین عملکرد را داشت. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو بوستون 12 در زیر پاشنه، در دو مدل قبلی، صفحه‌ای بود که حالا وجود ندارد. به همین دلیل، حس راحت تر و یکدست تری داریم. زیر پاشنه، شکل مارپیچ مانندی قرار دارد که متصل به چند کفی است. من معتقدم که کفش بوستون ۱۲، برای دویدن راحت-و نه استقامتی- بهترین گزینه است. این کفش خیلی سبک نیست و برای فعالیت زیاد ساخته نشده، برای همین من را زیاد تشویق نمی‌کند تا سرعتم را بالا ببرم. وزن و عملکرد آن به نظرم کمی از مد افتاده و قدیمی است و بیشتر به عنوان یک کفش ورزشی روزانه تلقی می‌شود تا کفشی برای تمرین های بدنی شدید. بهترین ویژگی آدیزیرو بوستون ۱۲، زیره‌ی مقاوم آن است که از پلاستیک ضخیم و ضربه گیر استفاده می‌کند که به مدت بسیار طولانی با دوام باقی می‌ماند. پس از مدت تست کفش، کفش من ساییدگی خیلی کمی پیدا کرده بود که زیاد مشخص نبود. همچنین متوجه شدم زیره میانی به کار رفته از جنس لایت استرایک، مقاوم و با دوام است و زود فرسوده نمی‌شود. نتیجه نهایی مدل آدیداس آدیزیرو بوستون 12 تغییرات اعمال شده در این مدل، باعث شده تا بیشتر به کفش تمرین روزانه تبدیل شود تا کفش مخصوص دو، در حالی که آدیداس برای تمرین روزانه، کفش‌های سولار بوست؛ سولار گلاید و سوپرنوا را هم قبلا تولید کرده است و نیازی به کفش جدیدی برای این کار نبود. اگر بوستون با طراحی نرمتر، کفی قوی‌تر و سینه‌ی پای بزرگتر بروز شود قطعا من را خوشحال می‌کند. و اغلب دوندگان هم از آن راضی خواهند بود به این دلیل که سبک‌تر و نرمتر است ؛ اما به نظر من، اصلا شبیه آدیوس پرو ۳ نیست که محکم و پرانرژی است و احساس پیشرو بودن در زمینه خودش را دارد.
قبل از تکثیر کفش‌های روکش کربنی، آدیوس بهترین کفش مسابقه‌ای آدیداس بود. این کفش بخشی از خط تولید آدیزیرو است، که مجموعه کفش‌های سبک وزن آدیداس برای دوندگانی است که به دنبال سرعت بیشتر در تمرینات و مسابقات خود هستند. در حال حاضر، این کفش در خط تولید آدیزیرو به عنوان کفش ورزشی سبک وزن سرعت و کار قرار می‌گیرد. فومی که این کفش استفاده می‌کند Lightstrike 2.0 در قسمت پاشنه و قسمت میانی پا و Lightstrike Pro در قسمت جلوی پا است. همچنین از سه میله پلاستیکی در سرتاسر زیره میانی برای کمک به پیشران استفاده می‌کند. این کفش به طور مشابه با آدیزیرو بوستون 12 ساخته شده است، اما ارتفاع پشتی کمتری دارد. در همین حال، ( آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 ) Adios 8 نرمتر از ( آدیداس آدیزیرو تاکومی سن 10 ) Takumi Sen است که فقط از Lightstrike Pro در سراسر آن استفاده می‌شد. وزن کفش امسال تقریباً یک اونس نسبت به Adios 7 کاهش پیدا می‌کند که بیشتر آن از کاهش مواد در قسمت رویه ناشی می‌شود. یکی از ایرادات Adios 7 این بود که کمی بلند بود و این مشکل برای این نسخه باقی ماند. قیمت آن 130 دلار باقی مانده است که تقریباً نصف قیمت ( آدیداس آدیزیرو آدیوس پرو 3 ) Adios Pro 3 با پوشش کربن است. وقتی برای اولین بار این جعبه را باز کردم و این کفش را برداشتم، بلافاصله متوجه احساس سبکی کفش شدم. همانطور که من آنها را امتحان کردم، آنها راحت ترین کفشی نیستند که می‌توان با آن سر کرد. رویه بسیار نازک است و بنابراین تلاش برای حرکت با آنها کمی دشوار بود. بعد از پوشیدن آنها، این کفش‌ها را برای تمرین اینتروال روی یک مسیر لاستیکی استفاده کردم. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 کفش‌ها حس خوبی داشتند زیرا می‌توانستم نیروی محرکه میله‌های زیره میانی را احساس کنم. کفش‌ها برای بیش از 8 مایل در این تمرین گرم و اواسط صبح در شرایط آفتابی و مرطوب به خوبی عمل می‌کنند. بزرگترین شکایت من این است که بند کفش‌ها بسته نمی‌شوند مگر اینکه دو بار گره زده شود. رویه کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 رویه جایی است که واقعاً احساس سبکی و هوا را به کفش می‌دهد. این ماده از مش ساخته شده و تهویه زیادی را در طول دویدن شما فراهم می‌کند. زبانه از مواد نازک ساخته شده و متصل است. بند کفش صاف و سبک است و برای اینکه در طول دویدن محکم باشند باید آنها را دوبار گره بزنید. تناسب پاشنه به طور کلی خوب است. من می‌توانم ببینم که چگونه برخی از افراد ممکن است نیاز داشته باشند که بندهای خود را برای تناسب بیشتر محکم کنند، اما برای من مشکلی نبود. تناسب برای من هم خوب بود. کمی بلندتر از کفش سایز 9 معمولی من بود اما اصلاً من را اذیت نکرد. اگر آن را به صورت آنلاین می‌خرید، به نظرم سایز همیشگی شما مناسب است، اما می‌دانم که ممکن است نیم سایز کوچکتر باشد. شکایتی نسبت به نسخه سال گذشته وجود داشت که کمی باریک بود. من اصلاً چنین احساسی نداشتم و در واقع احساس می‌کردم که قسمت جلوی پا ممکن است کمی عریض‌تر باشد. فکر من در اینجا این است که کسانی که پاهای باریکی دارند ممکن است در واقع با عرض این کفش مشکل پیدا کنند. یک نکته دیگر در مورد تناسب که ممکن است فقط برای بخش کوچکی از کسانی که این بررسی را می‌خوانند اعمال شود. ممکن است برخی از شما بپرسید، آیا می‌توانم این کفش را بدون جوراب بپوشم؟ من می‌توانم به این سوال شما پاسخ دهم: خیر. نقاط سوزش بیش از حد در داخل کفش وجود دارد به خصوص در قسمت قوس کفش، پس سبک ترین جوراب خود را بپوشید! بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 کفی یکپارچه آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 ( Adidas Adizero Adios 8 ) ترکیبی از Lightstrike Pro و Lightstrike 2.0 در زیره میانی استفاده می‌کند تا ترکیبی از ضربه گیری سبک و فنری را به شما ارائه دهد. میله پلاستیکی Energytorsion 2.0 تعبیه شده در زیره میانی نیز کمک می‌کند تا مقداری حالت ارتجاعی اضافی با نوک پا فراهم شود. پاشنه در 28 میلی متر و جلوی پا در 20 میلی متر است که باعث می‌شود ارتفاع 8 میلی متر کاهش پیدا کند. ترکیب بالشتک و میله ها قطعاً سواری نرمی را به شما می‌دهد که احساس می‌کنید در حال رانده شدن به جلو هستید. بالشتک در وضعیت متوسط قرار دارد زیرا بسیار نرم و همچنین خیلی محکم نیست. تا جایی که راحت است، این کفش تا حدود 90 دقیقه احساس خوبی دارد . هنگامی که به آنجا رسیدید، پاهای شما به حمایت بیشتر و چیزی کمی نرم تر نیاز دارند. زیره کفش دارای باریکه نازکی بر روی لاستیک Continental است. چسبندگی برای حرکت سریع در پیچ های محکم خوب است و روی سطوح صاف به خوبی عمل می‌کند. با این حال، پس از 50 مایل، الگوی سایش روی زیره قابل توجه است، بنابراین مطمئن نیستم چند مایل دوام خواهد آورد. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 نتیجه گیری درباره کتونی آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 آدیداس آدیزیرو آدیوس 8 یک کفش ورزشی و مسابقه سبک وزن است که قطعاً برای اکثر دوندگان به عنوان بخشی از چرخش آنها یک مکمل عالی است. بسیار سبک است و سواری نرمی دارد. شما نیروی محرکه ای را که کفش طراحی شده تا به شما بدهد حس می‌کنید. بزرگترین نگرانی من از مشکلات احتمالی دوام و باز شدن بندها ناشی می‌شود. این را می‌توان برای مسابقات 10 کیلومتری و کمتر استفاده کرد. اگر یک نیمه ماراتن زیر 1:30 هستید، می‌توانید به طور بالقوه از آن نیز استفاده کنید هرچند اگر با این سرعت می‌روید احتمالاً کفشی با پوشش کربنی مانند Adios Pro 3 می‌خواهید. قیمت در اینجا بسیار عالی است و می‌تواند کفش تمرینی باشد که باعث مایل‌ها صرفه جویی در کفش گران‌تر با روکش کربنی‌تان شود.
بعد از بازکردن آنها، چشمانم سریعاً گشاد شدند، آنها شبیه یک کفش ورزشی متفاوت بودند. تفاوت‌ها چشمگیر هستند و سریعاً تشخیص داده می‌شوند. هنگامی که آنها را پوشیدم، خیلی‌ها از من سؤال کردند که آیا این‌ها کفش هوکا هستند؟ ترکیب رنگ‌های سفید/ آبی اقیانوسی به شدت جذاب و خیره کننده است. تغییرات اساسی کایانو را به کفش جذاب‌تری تبدیل کرده‌اند. اولین واکنشی که در استفاده از آنها داشتم نرمی فوق العاده شان بود. این کفش در مقایسه با نسخه‌های قبلی نرمتر بود. کف کفش نیز به شکل قابل توجهی پهن‌تر است. کفش‌ها ابتدا سفت به نظر می‌رسیدند اما پاهایم سریعاً عادت کردند. اگر چشم‌هایم را می‌بستند حدس می‌زدم که کایانو لایت پوشیده‌ام. کاربرد اولیه کایانو 30 مسافت 5 هزار کیلومتر بود. من مجبور بودم با سایز کفش هماهنگ شوم ، اما این کار فقط یک کیلومتر طول کشید. در طراحی مجدد این کفش، راحتی کُلی افزایش یافته است. زیره میانی جدید حرکت خوشایند و نرمی را فراهم می‌کند. این کفش ورزشی برای افزایش سرعت مناسب نیست، اما برای دویدن‌های طولانی ایده آل است. من راجع به حسی که در ادامه‌ی استفاده از کفش‌ها داشتم هیجان زده بودم. رویه‌ی کفش اسیکس ژل کایانو 30 رویه‌ی این کفش کاملاً بازسازی نشده است، اما بروزرسانی مهمی در آن رخ داده است. این تغییر به خاطر توری جدیداً مهندسی شده پدید آمده است. طراحی آن بگونه ای بوده که پایداری ساختاری بیشتری را فراهم کند، و این کار را عملاً انجام داده است. تفاوت چشمگیری بین رویه‌ی کایانو 29 و کایانو 30 وجود دارد. رویه کایانو 29 انعطاف پذیری بیشتری دارد، اما رویه‌ی کایانو 30 بیشتر از زیره میانی حفاظت می‌کند. شبکه‌ی اتصالات ساختاریافته ناشی از توری، قالب ثابتی را ایجاد می‌کند. این نکته مهم است زیرا دقیق بودن سایز پایداری کُلی کفش ورزشی را افزایش می‌دهد. شما دقیق بودن سایز را در رویه‌ی کایانو 30 که با مدلهای قبلی تفاوت دارد احساس می‌کنید. بخش میانی در ابتدا کمی تنگ بود، اما این مشکل بعد از چند بار دویدن برطرف شد. سیستم اتصالات ساده بندی به ایجاد سایز مناسب کمک می‌کند، زیرا به خاطر ساده بودن در هنگام استفاده از آن حس ایده آل بودن می‌کنید. قسمت پنجه از فضای کافی برخوردار است تا انگشتان را حرکت دهید. بررسی کتونی اسیکس ژل کایانو 30 پاشنه‌ی کایانو 30 ایده آل بود. در ابتدا یک لبه درونی قرار گرفته است که پا را در درون کفش تثبیت می‌کند. لایه ابری با ضخامت متوسط به پاشنه اضافه شده که راحتی مضاعف را به ارمغان می‌آورد. طول زبانه و لایه ابری به این قسمت اضافه می‌شوند. زبانه دور دوزی شده نیز می‌باشد و این خصوصیت از انحراف زبانه به کنار جلوگیری می‌کند. این رویه از قابلیت تنفس پذیری نیز برخوردار است. کفش‌ها در میانه‌ی یک تابستان مرطوب تست شدند و تنفس پذیری مناسبی داشتند. یک نقطه از بخش پاشنه کفش آزاردهنده بود. این نقطه در محل تلاقی زیره درونی با رویه‌ی بخش میانی – کناری قرار داشت. این مشکل در حین تست دائماً مشاهده شده و مخفی می‌شد. زیره ی کتونی اسیکس ژل کایانو 30 با توجه به اینکه زیره میانی تحت طراحی مجدد قرار گرفته است، باید به نکات زیادی اشاره کنیم. اجازه دهید از روی سطح زمین شروع کنیم. لاستیک AHAR که در زیره بیرونی یافت می‌شود یکی از موادیست که مثل سابق باقی مانده است. این قسمت از دوام بسیار بالایی برخوردار است. این کفش نسبت به کفش‌های قبلی از لاستیک زیادی استفاده نکرده است. بجای این کار روی حوزه‌های ضروری تمرکز شده است. شما با یک نگاه می‌توانید بگویید که اسیکس ژل کایانو 30 نرمتر است. یکی دیگر از خصوصیات شگفت انگیز، تغییر شکل زیره میانی است. آنها تصمیم گرفتند برای کایانو 30 از زیره میانی مشابه کایانو لایت استفاده کنند. آنها از ساخت سه بعدی استفاده کردند، که اشکال ماده جدیدی به نام فلایت فوم بعلاوه بلست پلاس اکو را به خود می‌گیرد و آنها را با یکدیگر مطابقت می‌دهد. فلایت فوم و بلست پلاس اکو مشابه نسخه قبلی هستند، و صرفاً سازگاری‌شان با محیط زیست افزایش یافته است. با توجه به این ساختار جدید، این زیره میانی کاملاً با زیره ی میانی کفش‌های قبلی تفاوت دارد. در مجموع، مواد بکار رفته در زیره بیرونی حرکت انعطاف پذیرتر را فراهم ساخته و سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند. کیسه‌های پیور ژل داخل زیره میانی مخفی شده‌اند. این ماده صرفاً انعطاف پذیری و راحتی حرکت را افزایش می‌دهد. نرمی کفش بیشتر می‌شود و ارتفاع این قسمت به 40 میلی متر می‌رسد. کاهش ارتفاع از پاشنه تا پنجه 10 میلی متر است. در سیستم هدایت چهاربُعدی، سیستم تثبیت کننده دومکس و لایت تراست حذف شده‌اند. در این کفش از سیستم پایداری تطبیق پذیر جدیدی استفاده شده که برای کایانو توسعه یافته و معرفی شده‌اند. این سیستم از چهار بخش تشکیل شده است. کف بندی‌های پهن‌تر در پایین کفش وجود دارند. بدین ترتیب کایانو از کف پهنی برخوردار است ، که ذاتاً پایدارتر است. بررسی کتونی اسیکس ژل کایانو 30 در قسمت قوس کف پا با ستون نگهدارنده جدیدی روبرو هستیم که نرمتر از ستون‌های نگهدارنده قبلی است.زیره میانی تراش خورده است تا خنثی کردن ضربه و انعکاس انرژی را به بهترین شکل انجام دهد. افزایش شیب پاشنه آخرین قسمت این سیستم است که برای کنترل ضربه مفید واقع می‌شود. به خاطر این سیستم، انتقال حرکت از پاشنه به پنجه نیز به شکل یکنواختی انجام می‌شود. این چهار ویژگی دویدن هماهنگ با کایانو را ممکن می‌سازند، و شما در هر گام احساس راحتی دارید و در صورت نیاز به پایداری می‌رسید. جمع بندی کفش اسیکس ژل کایانو 30 کفش اسیکس کایانو به شکل چشمگیر و با یک بازسازی کامل دهه سوم حضورش را آغاز می‌کند. شرکت عملاً کفش‌های کایانو لایت و نیو نیمبوس را با یکدیگر ترکیب کرده تا کایانو 30 را ایجاد کند. فقط می‌توانم بگویم که کایانو 30 صرفاً نام نسخه‌های قبلی را یدک می‌کشد. هنگامی که این کفش‌ها را پوشیدم، خیلی‌ها از من سؤال کردند که آیا کفش‌های هوکا هستند؟ زیره میانی شبیه یکی از کفش‌های هوکا است و عملکرد مشابهی دارد و بزرگ بودن، انعطاف پذیری و شکل شبیه گهواره دیگر ویژگی‌های آن هستند. سیستم هدایت کننده 4 بعدی زیره میانی بزرگترین نقطه قوت این کفش است. چهار مؤلفه در هم ترکیب می‌شوند تا هر زمان که به پایداری نیاز دارید در اختیارتان باشد، و در تمامی گام‌ها راحت باشید. سایز یکی از معایب کفش است، و در برخی زمان‌ها بزرگ به نظر می‌رسد. با توجه به این ویژگی‌ها، کایانو به عنوان یک کفش ورزشی مخصوص فواصل طولانی بهترین عملکرد را بجا می‌گذارد. در رابطه با سایر بروزرسانی ها، باید گفت که رویه تغییر کوچکی را تجربه کرده که به اندازه سایر تغییرات مهم است. رویه بر اساس توری مهندسی شده جدیدی ساخته شده است. رویه‌ی جدید ساختاری را فراهم کرده که منشأ پایداری و راحتی است. تنگی قسمت میانی پا یکی از معایب این کفش است. در مقالات مروری قبلی راجع به کفش‌های کایانو گفتم که آنها باید بهتر شوند، یا از کفش‌های دیگر عقب بمانند. کایانو 30 این تکامل را تکمیل کرده است. کایانو 30 حسی شبیه نسخه‌ی کامل شده‌ی کایانو لایت را ایجاد می‌کند. این کفش گاهی اوقات بزرگ به نظر می‌رسد، اما یکی از پایدارترین و راحت‌ترین کفش‌های ورزشی است که در بازار یافت می‌شود. من خودم را یک متخصص کفش‌های کایانو می دانم و از کایانو 25 به بعد راجع به آنها مقاله نوشته‌ام. در بسیاری از کفش‌های جدید شاهد بهتر شدن این کفش‌ها بوده‌ایم. به نظرم این بهبود در این بازسازی کامل نیز ادامه یافته است. البته ممکن است در شرایط فعلی تمامی دوندگانی که از این کفش‌ها استفاده می‌کنند چنین حسی نداشته باشند. با تمامی این اوصاف، کفش اسیکس کایانو 30 همچنان برای من یکی از برترین کفش‌ها از لحاظ پایداری محسوب می‌شود.
قرار بود کفش پرایم ایکس به عنوان کفش مسابقه ماراتن آدیداس معرفی شود، اما هنگامی که فدراسیون جهانی دوومیدانی اعلام کرد که مسابقه با کفش‌هایی که ارتفاع کفشان ( لژ ) از 50 میلی متر بیشتر است ممنوع است، شرکت مجبور شد کفش آدیوس پرو را ایجاد کند که ارتفاع کمتری داشت. ما خوش شانس بودیم زیرا آدیداس تصمیم گرفت که پرایم ایکس را برای مصرف کنندگان عادی روانه‌ی بازار کند. به نظرم پرایم ایکس یکی از منحصر به فردترین و خوشایندترین کفش هاییست که می‌توانید خریداری کند و من عاشق دو نسخه‌ی قبلی‌اش بودم. تنها ویژگی‌هایی که در این کفش‌ها نپسندیدم ناپایداری ناشی از زیاد بودن ارتفاع کف کفش و تنگ بودن قسمت میانی/ عقب آنها بودند. علاوه بر این وزن آنها نیز از سایر کفش‌های مسابقه بیشتر بود، اما برای من وزن مهم نیست. آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ در واقع سومین کفش از دسته کفش‌های پرایم ایکس است. نسخه‌ی سال قبل با نام پرایم ایکس استرانگ از زیره ی میانی و بیرونی مشابه نسخه‌ی اصلی برخوردار بود و رویه‌ی آن بروزرسانی شده بود. رویه‌ی استرانگ خیلی راحت‌تر از رویه‌ی نسخه‌ی اصلی بود، اما این راحتی باعث افزایش چشمگیر قیمت هم شده بود. پرایم ایکس 2 ، 10.4 اونس (295 گرم) وزن دارد، که به میزان قابل توجه 1.4 اونس (40 گرم) از نسخه‌ی قبلی سنگین‌تر است. ارتفاع کف در قسمت پاشنه کماکان 50 میلی متر است، اما پنجه 3 میلی متر بالاتر است. ارتفاع پنجه در کفش فعلی 43 میلی متر است و قیمتش همچنان 300 دلار می‌باشد. اولین استفاده‌ام از این کفش یک تمرین سرعت با برنامه‌ی تمرینی 3 * 2 کیلومتر بود. من می‌توانیم سریعاً اعلام کنم که این کفش را بیشتر از دو نسخه‌ی قبلی پسندیدم. پایداری بیشتر تفاوتی بود که بیش از بقیه جلب توجه می‌کرد. پایین آمدن پا خیلی با ثبات‌تر بود و عبور از گوشه‌ها خیلی راحت‌تر انجام می‌شد. هر مرحله تمرین به اندازه 15 ثانیه در کیلومتر سریع‌تر از چیزی بود که قبل از دویدن پیش بینی می‌کردم، و تأثیر چشمگیر در افزایش سرعت که در مدلهای قبلی وجود داشت هنوز احساس می‌شد. همچنین پنجه به خاطر افزایش ارتفاع کمی نرمتر به نظر می‌رسید. از اینکه نمی‌توانستم قابلیت فنری پنجه که به خاطر قرار دادن لایه نرم انرژی بین دو لایه‌ی دیگر ایجاد شده بود را احساس کنم کمی ناامید شدم. من برای بهره مندی از این ویژگی بیشتر از هرچیز دیگری هیجان زده بودم، اما به هر حال از عملکرد کُلی پرایم ایکس 2 در اولین دویدن شگفت زده بودم. رویه‌ی بافتی کفش آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ در حال حاضر رویه‌ی بافتی پرایم ایکس 2 از یک ساختار نیم پوتینی برخوردار است ، و یک زبانه‌ی بافتی نیز به سایر بخش‌های رویه متصل می‌شود. بخش بافتی رویه از هزاران الیاف نرم در هم تنیده تشکیل شده است. من این رویه را به شدت راحت می دانم، اما تنفس پذیری به اندازه سایر کفش‌های مسابقه مطلوب نیست. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ من رویه‌ی کفش پارسال را ترجیح می‌دهم زیرا تثبیت پا را به نحو بهتری انجام می‌داد. در نسخه‌ی جدید به خاطر زبانه‌ی بزرگتر پا تحت فشار نیست و البته پاشنه کمی شُل است. پاشنه هرگز لغزش بیرون نمی‌زند اما در تمامی دویدن‌ها متوجه این شُل بودن شدم. شما نمی‌توانید در حالت عادی در رویه‌های پوتینی بندها را به سبک دونده‌ها ببندید، اما آدیداس کفش پرایم ایکس 2 را به شکل هوشمندانه‌ای مهندسی کرده است بگونه ای که دو قطعه‌ی پلاستیکی به بخش خارجی رویه متصل می‌شوند و هر کدام شامل دو حفره هستند. بنابراین شما امکان بستن بند به روش مخصوص دونده‌ها را بدست می‌آورید. من باید بندها را به روش دونده‌ها ببندم، و در غیر اینصورت کفش شُل خواهد بود. اندازه‌ی کفش بیشتر از نسخه‌ی سال گذشته با سایز مطابقت دارد – فضای درون رویه کمتر است اما کماکان توصیه می‌کنم که سایز عادی خود را تهیه کنید. این یکی از رویه‌های کفش‌های مسابقه است که تطبیق پذیری خوبی دارد و لذا برای دویدن‌های طولانی و پاهای پهن مناسب است. در رویه‌ی پرایم ایکس 2، مثل کفش‌های قبلی از هیچگونه مواد بازتاب دهنده‌ای استفاده نشده است. زیره ی کفش آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ پرایم ایکس 2 با ایجاد پنجه فنری پُرتحرک و شکل هندسی گهواره‌ای ، از ارتفاع کف 50 میلی متری‌اش نهایت استفاده را می‌برد. این باعث می‌شود پای شما در سرعت‌های زیاد به سمت جلو هدایت شود.هرچقدر زیره میانی ضخیم‌تر باشد، ناحیه پنجه فنری در سطح بالاتری قرار می‌گیرد. شما می‌توانید در مرحله بالا آمدن پنجه، روی انگشتان پا فشار بیاورید و انحنای کاملاً گهواره‌ای شکل را فعال کنید. این مهم‌ترین دلیل برای سریع تلقی شدن پرایم ایکس 2 محسوب می‌شود. پایداری بیشتر خصوصیت جدید این کفش است که مورد پسند من واقع شده است. این پایداری به خاطر استفاده از فوم اضافه در زیر قوس کف پا ایجاد شده است، که در نسخه‌های قبلی به صورت شیار بُرش خورده طراحی شده بود. قسمت‌های میانی و عقب کفش نیز پهن‌تر از کفش‌های قبلی هستند و لذا این کفش برای دوندگانی که روی پاشنه فشار می‌آورند یا چرخش پای زیادی دارند مطلوب می‌باشد. من متوجه شدم که پرایم ایکس 2 به خاطر استفاده از تعداد بیشتری از لایه‌های تثبیت کننده برخورد گام به زمین، در دویدن‌های طولانی بهتر از نسخه اصلی عمل می‌کند. علاوه بر این، به این نتیجه رسیدم که تعویض تکیه گاه‌های انرژی با لایه‌های کربنی عادی موجب افزایش پایداری کفش می‌شود. دو لایه در ساختار پرایم ایکس 2 بکار رفته‌اند: لایه فوقانی از طول کاملی برخوردار است و از جنس الیاف کربن می‌باشد. لایه پایینی نیز 4/3 طول را پوشش می‌دهد و با الیاف کربن ترکیب شده است. هسته انرژی که یک فوم نرمتر است بین این دو لایه قرار می‌گیرد. طبق توضیحات آدیداس هسته انرژی در مقایسه با لایت استرایک پروی عادی برگشت انرژی بیشتری دارد اما من متوجه تفاوت چشمگیری نشدم. من تمایل دارم که هسته انرژی نرمتر باشد زیرا من فقط 60 کیلوگرم وزن دارم ، و در هنگام بالاآمدن پنجه فشردگی و حرکت فنری برگشتی آن را احساس نمی‌کنم. اما متوجه هستم که دوندگان خیلی سنگین‌تر از من وجود دارند و اگر هسته انرژی خیلی نرم باشد، لایه‌ها پس از اعمال فشار به یکدیگر برخورد می‌کنند. بررسی کتونی آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ پرایم ایکس 2 با داشتن یک زیره میانی ضخیم و 2 لایه کربنی قرار داده شده در داخلش، سفت‌ترین کفش موجود در بازار است و زیره میانی انعطاف پذیری بسیار کمی دارد. این باعث می‌شود که انحنای گهواره‌ای این کفش ، در مقایسه با کفش مسابقه حاوی لایه انعطاف پذیر، عملکرد به مراتب موثرتری داشته باشد. پرایم ایکس 2 با وزن 10.4 اونس (295 گرم) سنگین‌تر از تمامی کفش‌های بهینه سازی شده برای مسابقه موجود در بازار است، اما من در مسافت‌های کوتاه / متوسط به وزن اهمیت نمی‌دهم. برتری که به خاطر سیستم افزایش سرعت بدست می‌آورم، افزایش وزن کفش را جبران می‌کند. طولانی‌ترین دویدنی که با این کفش با سرعت مدنظر ماراتن داشتم 30 کیلومتر بود. در 3/2 اول مسیر توجهی به وزن نداشتم، اما در 10 کیلومتر آخر پاهایم خسته شدند و مجبور شدم برای تکمیل تمرین به شدت به خودم فشار بیاورم. این کفش در سایر دویدن‌ها از جمله صعود از سربالایی، دویدن‌های آهسته، دویدن‌های یکنواخت و دویدن‌های تناوبی عملکرد عالی داشت. لاستیک بکاررفته در زیره بیرونی پرایم ایکس 2 اصلاح شده است. اکنون از همان لاستیک سنباده‌ای سراسری (یک نوع لاستیک تخصصی) که در آدیوس پرو وجود دارد استفاده می‌شود. نحوه برخورد به زمین در این نوع لاستیک در 150 کیلومتر نخست عالی است، اما بعد از آن با افت کیفیت روبرو هستیم. علاوه بر این، لاستیک بکار رفته در این کفش خیلی نازک‌تر از لاستیک سراسری عادی است، لذا گسترش ساییدگی و رسیدن آن به فوم زیره میانی سریع‌تر رخ می‌دهد. من دقیقاً بعد از بارندگی با این کفش دویدم، و لذا مسیرها همچنان خیس بودند، اما نحوه‌ی برخورد زیره بیرونی به زمین بسیار مطلوب بود. جمع بندی کفش آدیداس آدیزیرو پرایم ایکس 2 استرانگ من تا این لحظه 92 کیلومتر را با پرایم ایکس 2 طی کرده‌ام، در حالیکه برای نوشتن مقالات فقط باید 80 کیلومتر را طی کنم. این نشانه ایست از اینکه چقدر از دویدن با این کفش لذت می‌برم. نسخه‌ی جدید کفش پرایم ایکس 2 دارای خصوصیاتی همچون کف پهن‌تر و پنجه نرمتر است و من آنها را می‌پسندم، اما چیزهای دیگری هم هستند که از آنها راضی نیستم: شل‌تر بودن رویه ، افزایش وزن و نازک‌تر شدن لاستیک زیره بیرونی چند نمونه از این کمبودها هستند. من کماکان بر این عقیده‌ام که نسخه فعلی در مجموع نسبت به نسخه قبلی ارتقا پیدا کرده است، زیرا استفاده از این کفش راحت‌تر می‌باشد. پایداری این کفش خیلی بیشتر است و نیازی نیست که روی نحوه‌ی پایین آمدن پا تمرکز کنید. این کفش با طیف وسیع‌تری از دوندگان سازگاری دارد. پرایم ایکس 2 کفش واقعاً جالبی است، اما قطعاً ارزش 300 دلار را ندارد ، و اگر پول برای شما مهم است (برای اکثر دونده‌ها اینگونه است)، کفش‌های بهینه 250 دلاری همچون نایک راکت ایکس 2، ویپر فلای 3 و آدیوس پرو 3 به مراتب ارزشمندتر هستند. این یک کفش مکمل برای دونده هاییست که یک کفش ماراتن را در اختیار داشتند و دنبال کفش متفاوتی هستند. در ارتباط با عملکرد، احساس می‌کنم افزایش سرعت پرایم ایکس 2 بیشتر از هر کفش دویدن دیگری است که در بازار موجود است، بنابراین به طور جدی به پوشیدن آن برای ماراتن بعدی‌ام که دو هفته دیگر برگزار می‌شود فکر می‌کنم. وزن بالای این کفش، بزرگترین دغدغه‌ام برای استفاده از این کفش است، و این کفش به اندازه 3 اونس (85 گرم) نسبت به کفش‌های ماراتن عادی سنگین‌تر است. یک دونده معمولی، ماراتن کامل را با 40 هزار گام به پایان می‌رساند. اگر 3 اونس وزن اضافه را در طول ماراتن روی هر پایم حمل کنم، 3402 کیلوگرم مازاد را حمل خواهم کرد و مطمئن نیستم که افزایش سرعت بدست آمده بتواند این اضافه وزن را خنثی کند.
محصولات پیشنهادی
21%
۱,۷۷۰,۰۰۰ تومان
21%
۱,۷۷۰,۰۰۰ تومان
15%
۲,۵۵۰,۰۰۰ تومان
15%
۲,۵۵۰,۰۰۰ تومان
21%
۲,۴۴۵,۰۰۰ تومان
۹,۵۳۸,۰۰۰ تومان
۱۶,۷۹۸,۰۰۰ تومان
۱۶,۷۹۸,۰۰۰ تومان
